"we never know when the bus is coming"

hii


"we never know when the bus is coming"

leuke uitspraak, nou ja, uitspraak. ik weet niet zo goed wat het is, maar ik weet wel dat ik het erg mooi vind. ik was volgens mij op Tumblr aan het kijken toen ik een mooi verhaal achtig iets zag. het is in het engels, maar ik zal hem erbij zetten:

"I love being horribly straightforward. I love sending reckless text messages (because how reckless can a form of digitized communication be?) and telling people I love them and telling people they are absolutely magical humans and I cannot believe they really exist. I love saying, “Kiss me harder,” and “You’re a good person,” and, “You brighten my day.” I live my life as straight-forward as possible.

Because one day, I might get hit by a bus.

I could be walking down the street one day, blasting Rihanna or Fleetwood Mac, jamming so hard that I don’t see the bus coming. I could be walking with a book in my hand, reading until the very end. I could be paying total and complete attention, imagine the impact before it arrives.

And I’d really, really rather not die with some confusing statement I said sitting in the phone or the thoughts or the memory of someone I know, care about, need.

I know how it is—we all want to be mysterious. None of us want to get hurt. None of us want to look desperate. So we wait to respond to texts, phone calls, emails, Facebook messages, Tweets. So we communicate our emotions in how we end our messages (no period this time? Really gonna get them.). So we say vague, half-statements and expect people to read our minds.

But what if we died?

What if the last thing you ever texted that girl was, “I don’t know, whenever,” when she asked when she should come over, even though you really really wanted to see her right now? What if you were head-over-heels in lust with some beautiful human in your Lit. class but you chose to wait 15 seconds before texting them back, only to never get the chance to text them at all?

Maybe it’s weird. Maybe it’s scary. Maybe it seems downright impossible to just be—to just let people know you want them, need them, feel like, in this very moment, you will die if you do not see them, hold them, touch them in some way whether its your feet on their thighs on the couch or your tongue in their mouth or your heart in their hands.

But there is nothing more beautiful than being desperate.
And there is nothing more risky than pretending not to care.
We are young and we are human and we are beautiful and we are not as in control as we think we are. We never know who needs us back. We never know the magic that can arise between ourselves and other humans.

We never know when the bus is coming."

het zette mij erg aan het denken.  want, want nou als dat gebeurde. en je zou kunnen terug kijken op je leven (ik weet dat het niet kan maar imagine) en je eigenlijk nooit iets hebt gedaan met een vreselijk risico. altijd alles gepland doen. ik weet niet, ik hou daar niet zo van. ik doe graag dingen "in the moment". nou ja, dat wil ik graag doen. ik ga het trainen denk ik. vooruit denken voor maar 1/2 maanden in plaats van een heel jaar vooruit te kijken. want dat doe ik. en dan ga ik stressen. en ik ben altijd bang dat ik iets niet haal. het is best wel vervelend, maar ik denk altijd dat als ik zou denken van "idgaf ik haal het toch wel en anders fuck it" dan ik dan mijn toekomst verpest. niet dat ik al weet wat ik wil doen overigens. maar het is best wel lastig, ik wil graag dingen bereiken. alleen ik weet nog niet wat..

wat wil jij bereiken? btw, geef ook je mening over onze blog en of jullie het leuk vinden dat ik mijn gedachten deel, want idk, misschien is het wel niet interessant ofzo.. 
love,
Nell ♡